7 VASTE PLANTEN OM VAN TE SMULLEN

Artisjokken, asperges en rabarber kennen we allemaal. Het zijn vaste planten en echte seizoensgroenten. Op wat verdwaalde
zeekraal bij de natuurwinkel na liggen onze groenteschappen verder vol met éénjarige gewassen: tomaat, spinazie, boontjes, en worteltjes, het zijn stuk voor stuk planten met een korte levensduur, een grote voedingsbehoefte en een hoge vrucht- en zaadproductie.
De gevolgen van onze huidige manier van landbouw bedrijven waren lange tijd onzichtbaar. Gelukkig begint het besef dat 'het anders moet' nu ook breder door te dringen, al mag het wat mij betreft allemaal een stuk sneller en een stuk radicaler! ... LEES VERDER >>

ZELFGEBOERD TUINBOON OMELETJE

Het is zó warm dat mijn tuindagen avondjes zijn geworden:
van 20 uur tot 22 uur een beetje oogsten, een beetje scharrelen, en de éénjarigen water geven. De rest van de tuin krijgt geen druppel, al betekent dit dat sommige jonge vaste planten de droogte misschien niet gaan overleven. Ik zie het maar als een goede test en leerschool. Welke eetbare planten kunnen deze extremen wél aan?
... LEES VERDER >>

BLOESEM THEE

2018 wordt experimenteren! Alle plannen die ik eerder smeedde, uitvoeren en uitproberen. Ook in de keuken, ik vind het heerlijk om te koken en nieuwe gerechten uit te proberen.
Wist je dat ontzettend veel bloemen eetbaar zijn? Stokroos, komkommerkruid, rozenblaadjes, goudsbloem, álle magnolia en zelfs de sierkers. ... LEES VERDER >>

VAN MIN 10 NAAR PLUS 25

Toen ik gisterenavond op de bank plofte met een glimlach op mijn gezicht slaakte ik een zucht van verlichting. Ik ben de laatste tijd zo vaak chagrijnig van de tuin gekomen zonder te begrijpen waarom, dat ik er serieus aan begon te twijfelen of dit wel is wat ik wil. Kun je dat geloven? Gisteren viel het kwartje. Eindelijk. ... LEES VERDER >>

OOGST!

Waar begin je na een jaar radiostilte?
1 jaar geleden! Op 9 maart 2017.
'Ik sta tot mijn knieën in de klei. Het is 19 uur, koud, donker, en nat. Het regent. Onder het felle licht van de lampen van het voetbalveld aan de andere kant van de sloot kan ik nog net zien waar ik sta. Belangrijker, of ik niet inmiddels zó ver wegzak in de verzadigde klei dat mijn laarzen vollopen. Ik sta onder de kwets, een pruimenboom, in een hele grote plas water, die groter, groter en groter wordt. Het water kan geen kant op, het moet van het land af. Ik begin te scheppen, een diepe geul van de kwets rechtstreeks richting sloot. Mijn God wat is dit zwaar. Het regent hard, en op de achtergrond hoor ik een trainer schreeuwen. ... LEES VERDER >>