Het duurde even voor ik zin kreeg om over het afscheid van de stadsakker te schrijven. Begin november vorig jaar, de negende, was mijn laatste dag op de tuin. Het terrein waar de stadsakker op lag is inmiddels helemaal leeg. De bomen, de planten, de dieren: ze zijn allemaal weg.
Negen november was een prachtige dag, de zon brak af en toe door, het was warm, zacht en windstil. De tuin stroomde rond twee uur vol met vrienden, collega’s en een nieuwe groep enthousiaste permacultuur studenten die meteen gretig begonnen te graven. Ik had een hele lijst gemaakt met planten die mee konden. Bijzondere planten zoals gagel, olijfwilg en appelbes, maar ook de huis-, tuin- en keukenkruiden en het kleine zomerappeltje.
TOM
Hierboven op de foto zie je Tom staan. Met twee handen vol honingbessen. Trots staat hij naast mijn favoriete boom, de eik, op het achterste gedeelte van de tuin. Tom is tuinbeheerder van één van de drie permacultuurtuinen van Stichting Eetbaar Park in Den Haag. Tom’s tuin ligt vlakbij de stadsakker, op volkstuinencomplex Nut & Genoegen.
MARLOES
Marloes leerde ik kennen op Basisschool de Elout, ze is één van de enthousiaste ouders die vol overgave hebben meegeholpen om het kale, stenige schoolplein van haar kinderen om te toveren in een avontuurlijk en eetbaar plein.
De mannelijke duindoorn in het mini voedselbos op het plein had behoorlijk wat klappen gehad en kon nu vervangen worden met deze stevige driejarige struik. De rabarber die al jaren bij het woonhuis op de Proeftuin stond, hebben we gedeeld. De andere helft staat bij mij thuis op balkon.
TACO
Ik denk niet dat ik zonder Taco’s lessen ooit aan dit avontuur was begonnen. Na een dagje Taco suizen je oren, de man is een wandelende wikipedia! In de praktijk op de tuin zijn veel kwartjes gevallen en begreep ik soms eindelijk wat hij tijdens de jaaropleiding had uitgelegd. Met twee olijfwilgen en de pimpernel vertrok hij richting Maastricht. Samen met zijn vrouw Sonja heeft hij op Landgoed Heerdeberg een permacultuur tuinderij aangelegd. Taco geeft de jaaropleiding permacultuur in zowel Den Haag als Maastricht.
MENNO
Ik noem Menno altijd liefdevol mijn ‘tuinvader’ als ik aan vrienden probeer uit te leggen wie Menno nou eigenlijk is. Menno is het gezicht achter Permacultuurcentrum Den Haag en tuinbeheerder van de tuin op Eetbaar Park Zuiderpark. We hebben samen heel wat uurtjes op de tuin doorgebracht en het is heerlijk bomen met Menno over de permacultuur, over voedselteelt in de stad en onze wensen en dromen. Menno was degene die met een grote waterpomp uit Delft kwam aangefietst toen ik tot mijn kuiten in de regen stond tussen drijvende pompoenen en verlepte kool. Hij is de drijvende kracht achter de permacultuur in Den Haag en daarvoor ben ik hem zo dankbaar! De gagel krijgt een plekje op de permacultuurtuin in het Zuiderpark.
KITTY
Kitty leerde ik drie jaar geleden kennen toen ze samen met de toenmalige jaaropleiding en Taco haar eindopdracht op de stadsakker kwam doen. Haar eindontwerp was vrolijk en druk, met veel klimmers en plekjes om te kunnen zitten. Kitty heeft een enorme plantenkennis en is een echt sociaal permacultuurdier. Met Kit’s Kitchen maakt ze de heerlijkste vegan gerechten. Samen met wat appelbessen is de kweepeer naar haar tuin op de Uithof verhuisd aan de rand van de stad.
Er zijn planten verhuisd naar verschillende tuinen in Den Haag, naar Maastricht, Amersfoort en Zevenhoven. Kleine stukjes stadsakker verspreid over het land, inclusief een beetje magie van dit bijzondere terrein waar lange tijd de fruitbomen en natuurkrachten vrij spel hadden. Natuurlijk is het wrang. Maar ik wist waar ik aan begon. Dit zou altijd tijdelijk zijn.
Op de grond wordt nu gebouwd aan een duurzame woonwijk. Er is ruimte gereserveerd voor een gezamenlijke tuin en in de wijk komen alleen voet- en fietspaden. Ik hoop dat de toekomstdroom waarmee ik de stadsakker ruim drie jaar geleden opzette, uitkomt: een wijk vol voedsel voor de bewoners, met een knipoog naar het verleden.
Geen Reacties