Van Min 10 naar Plus 25

24 april 2018

Toen ik gisterenavond op de bank plofte met een glimlach op mijn gezicht slaakte ik een zucht van verlichting.
Ik ben de laatste tijd zo vaak chagrijnig van de tuin gekomen zonder te begrijpen waarom, dat ik er serieus aan begon te twijfelen of dit wel is wat ik wil. Kun je dat geloven? Gisteren viel het kwartje. Eindelijk.

Chagrijn van de pijn noem ik het maar. Niet van de kou, of van de winter, of het grijs, het gebrek aan zon of liefde.
Ik wil dit gewoon zó ontzettend graag (je weet wel een groot permacultuurbedrijf) dat ik soms geen geduld meer heb om te wachten op dé oplossing, hét briljante idee, hoe droom en realiteit (‘een lijf dat niet wil’, ehh ‘geld?’) bij elkaar te brengen. Resultaat: kop in de klei en doorgaan. En laten we eerlijk zijn, dat is ook niet zo moeilijk in een tuin! Het werk is namelijk nooit af. N o o i t. Een tuin is een levend organisme, en levende organismen staan niet stil.
Stiekem best handig dus, die aanhoudende winter. Een echte winterstop, zonder knoppen die openbarsten of ridderzuring die uit de grond knapt. Gewoon even, heel even, niets doen.

10 dagen Sardinië, een bak vitamine D en ik weet het zeker. Dit jaar schrijf ik een bedrijfsplan. De stadsakker heeft een beperkte houdbaarheidsdatum en ik wil bouwen aan een permanente plek. Dat ik bloednerveus word van het ‘hoe dan?’ en ‘waar dan?’ maakt me heel even niet meer uit. Het is tijd voor moodboards en marketingplannen.

Met een slim ontwerp vol verhoogde bakken voor éénjarigen, een voedselbos, een passie voor eten, alternatieve financieringsmodellen en hulp, moet ik een heel eind kunnen komen richting een strak plan, toch? Balans. Tussen alleen en samen, tussen ingrijpen en laten, tussen doen en zijn. 

Ondertussen vechten de kapucijners, tuinbonen en doperwten tegen de bladrandkever, en pluk ik deze week de eerste brandneteltoppen voor een lekkere soep. De rabarber is wakker, en de eerste bloempjes zitten in de aardbeiplantjes.
Dit jaar loop ik een stuk minder achter de feiten aan, en langzaam stijgt ook mijn humeur terug van min 10 naar plus 25!

Dit Vind Je Misschien Ook Leuk

Geen Reacties

Laat hier een berichtje achter